Τσιπούρα Sparus aurata (L.)
H τσιπούρα Sparus aurata (L.), ανήκει στην οικογένεια των Σπαρίδων (Sparidae), στην κλάση των οστεϊχθύων (Teleostei).
Ανήκει στην κατηγορία των σαρκοφάγων και αρπακτικών ψαριών.
Η παρούσα φωτογραφία πάρθηκε από τον παρακάτω σύνδεσμο
https://fishermanofgreece.blogspot.com/2018/05/vs.html?m=1
Έχει σώμα ατρακτοειδές. Την ξεχωρίζουμε από το μέτωπο ανάμεσα στα μάτια το οποίο έχει μια λωρίδα σε σχήμα V και στην άκρη μια μαύρη κηλίδα. Γενικά έχει χρώμα ασημένιο – γκρι με πιο σκούρη πλάτη και περισσότερο ανοιχτό χρώμα στις πλευρές και την κοιλιά. Το μήκος φτάνει μέχρι τα 50 – 80 cm και βάρος πάνω από 5 Kg.
Ζει μοναχικό σε μικρά κοπάδια στις παράκτιες περιοχές και προτιμά τα υφάλμυρα νερά. Η γεωγραφική της εξάπλωση εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία, τη Σενεγάλη και τη Μεσόγειο θάλασσα .
Ανήκει στα ευρύθερμα είδη και γι’ αυτό συναντάται σε νερά με θερμοκρασίες από 5° – 27° C. Είναι το πρώτο είδος ψαριού που κατά το φθινόπωρο εγκαταλείπει τις λιμνοθάλασσες για να επιστρέψει στην ανοιχτή θάλασσα.
Το ψάρι αντέχει δηλαδή σε μεγάλες μεταβολές αλατότητας και θερμοκρασίας του νερού. Αυτό καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής του, καθώς και που το συναντάμε. Πιο συγκεκριμένα, την τσιπούρα μπορούμε να τη βρούμε όχι μόνο στη θάλασσα, αλλά και κοντά σε εκβολές ποταμών, μέσα σε λιμνοθάλασσες και μέσα σε ποτάμια σε κοντινή απόσταση από τη θάλασσα.
Εκεί που μπορούμε εύκολα να την συναντήσουμε έιναι σε επίπεδους βυθούς με τραγάνα, λάσπη ή φύκια καθώς και σε λιβάδια ποσειδωνίας.
Γενικά επιβιώνουν σε αβαθείς θαλάσσιες κοιλότητες εδάφους, αλλά προτιμούν νερά με βάθος μέχρι 50 -60 m.
Το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος αλίευσης της τσιπούρας είναι τα 20εκ.
Διατροφή
Έρευνες που έγιναν σε φυσικούς πληθυσμούς σχετικά με τις τροφικές προτιμήσεις της τσιπούρας, σε σχέση με το μέγεθος και την εποχή του έτους, έδειξαν ότι η βάση της διατροφής της συνίσταται από μαλάκια, τα οποία θρυμματίζει με τη βοήθεια των ισχυρών κυνοειδών δοντιών και τα οστρακόδερμα.
Συμπληρωματικά καταναλώνονται δακτυλιοσκώληκες όπως το μαύρο σκουλίκι , ο αμερικάνος, ο ακροβάτης και φύκη, ενώ ευκαιριακά χρησιμοποιεί ψάρια και έντομα.
Τα οστρακόδερμα της ελληνικής θάλασσας, σκαρτσίνια, γαρίδες, καβούρια, μύδια, στρείδια και κυδώνια και φυσικά το αγαπημένο της γεύμα οι πορφύρες φιγουράρουν περήφανα στις πρώτες γαστρονομικές επιλογές της χάρη στην λεπτή και ιδιαίτερη γεύση τους ενώ παράλληλα περιέχουν υψηλή ποσότητα πρωτεΐνης και θρεπτικών συστατικών.
Έρευνες έχουν δείξει πως η τσιπούρα όπως και πολλά άλλα ψάρια, δυσκολεύεται χαρακτηριστικά να συνθέσει βιταμίνη C γι’ αυτόν το λόγο χρήσιμο η μαλάγρα μας να αποτελείται και από τροφές πλούσιες στην εν λόγω βιταμίνη όπως για παράδειγμα η φράουλα ή η σκόνη φράουλας από την οποία φτιάχνουμε ζελέ.
Αναπαραγωγή
Την άνοιξη εισέρχεται σε ημίκλειστες παράκτιες περιοχές υφάλμυρων νερών. Κατά τα μέσα του φθινοπώρου τις εγκαταλείπουν και επιστρέφουν στην ανοιχτή θάλασσα.
Η αναπαραγωγή της τσιπούρας λαμβάνει χώρα από τον Οκτώβριο μέχρι και το Δεκέμβριο στην ανοιχτή θάλασσα. Ένα θηλυκό, μπορεί να γεννάει 20000-80000 αυγά καθημερινά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Χαρακτηριστικό του γόνου είναι πως τον πρώτο χρόνο ζωής του θα τον περάσεις σε πολύ ρηχά νερά όπου και θα αναζητεί ευκολότερα τροφή ενώ στη συνέχεια θα κατευθυνθεί ξανά προς τα βαθύτερα νερά έτσι ώστε να ενταχθεί στο κοπάδι.
Τεχνικές παράκτιου ψαρέματος της τσιπούρας
Αρματωσιές
Beah Ledgering (Casting)
Η πιο κοινή αρματωσιά για την τσιπούρα. Εύκολη και γρήγορη.
Πάνω στην μάνα τοποθετούμε : 1. συρόμενη στριφτοπαραμάνα και βαρίδι. 2. μαλακή πράσινη χάντρα για να αποφύγουμε τις συγκρούσεις με το σημείο δεσίματος της μάνας με το στριφτάρι. Από την άλλη μεριά του στριφταριού, το οποίο καλό θα είναι να είναι διπλό ή τριπλό για να αποφεύγονται τα μπλεξίματα, τοποθετούμε το παράμαλο fluorocarbon 0.25-0.50, με μήκος μία έως μιάμιση οργιά. Υ.Σ. : Η μία οργιά είναι περίπου το άνοιγμα των χεριών.
Στη δεύτερη εικόνα έχουμε μία συρόμενη αρματωσιά η οποία δημιουργείται ως εξής: 1. συνδέουμε την μάνα με ένα στριφτάρι. 2. Πάνω στο στριφτάρι δένουμε το παράμαλλο το οποίο θα είναι περίπου 60εκ. 3. τοποθετούμε συρόμενο στριφτάρι τύπου “Τ” στο παράμαλλο. 4. Στο τέλος του παράμαλλου τοποθετούμε σταθερή στριφταροπαραμάνα, όπου πάνω της τοποθετούμε το βαρίδιο της επιλογής μας. 5. Στον τρίτο κρίκο του συρόμενου στριφταριού δένουμε παράμαλλο (ίδιο σε μέγεθος με το άλλο), μήκους έως μίας οργιάς και στο τέλος της τοποθετούμε το αγκίστρι.
Στην τρίτη αρματωσιά παρατηρούμε σταθερό στριφτάρι τύπου “Τ” και γι ‘ αυτό την αποκαλούμε σταθερή αρματωσιά. Για να την κατασκευάσουμε χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο από την προηγούμενη συρόμενη αρματωσιά, παρολαυτά είναι το ίδιο αξιόπιστη.
Για την δημιουργία της ακολουθούμε τα εξής βήματα: 1. Συνδέουμε την μάνα με ένα στριφτάρι. 2. Πάνω στο στριφτάρι δένουμε περίπου 30 εκ. παράμαλλο. 3. Στην άκρη του δένουμε το σταθερό στριφτάρι τύπου “Τ”. 4. Από την άλλη πλευρά τοποθετούμε άλλα 30 εκ. παράμαλλο. 5. Στο τέλος του παράμαλλου τοποθετούμε σταθερή στριφταροπαραμάνα, όπου πάνω της τοποθετούμε το βαρίδι της επιλογής μας. 6. Στον τρίτο κρίκο του συρόμενου στριφταριού δένουμε παράμαλλο (ίδιο σε μέγεθος με το άλλο), μήκους έως μίας οργιάς. 7. τοποθετούμε σωληνάκι σιλικόνης για να αποφύγουμε μπλεξίματα. 8.Στο τέλος του παράμαλλου τοποθετούμε το αγκίστρι.
Match Fishing (Εγγλέζικο)
Spinning
Στην τεχνική του Spinning χρησιμοποιούμε πλάνους, σιλικόνες ή τεχνητά (minnow της Duo-δουλεύει)
Heavy Casting